برای شما عزیزان مقاله ای درمورد اسطوره فوتبال دنیا دیگو آرماندو مارادونا نوشته ایم که شامل ظهور این شخص در فوتبال تا مرگ این شخص خواهد شد با مجله اینترنتی بتکده همراه باشید تا بتوانید همیشه به روزباشید.

دیگو آرماندو مارادونا

وقتی بحث بر سر بهترین بازیکنان فوتبال تمام دوران مطرح می شود، لیست اغلب فقط دو نام دارد: پله اسطوره برزیلی و دیگو آرماندو مارادونا، کسی که آنها را ال پیبه د اورو می نامیدند. هنگامی که صرفاً بر اساس مهارت ها و دستاوردهای آنها مقایسه می شود، انتخاب یکی از آنها تقریباً غیرممکن می شود. به هر حال، به همین دلیل است که هر دو جایزه بهترین بازیکن قرن فیفا را دریافت کردند. البته یک پسر طلایی آرژانتینی دیگر هم به نام لیونل مسی وجود دارد. بحث در مورد اینکه چه کسی می تواند بهترین در نظر گرفته شود در قسمت آخر این بیوگرافی قرار داده شده است.

نشانه های استعداد دیگو آرماندو مارادونا

دیگو مارادونا در 30 اکتبر 1960 به دنیا آمد و در شرایط بدی در ویلا فیوریتو در نزدیکی بوئنوس آیرس به عنوان فرزند چهارم توتا و چیتوری مارادونا بزرگ شد. دیگو سه ساله بود که از پسر عموی خود توپی به عنوان هدیه تولد دریافت کرد و از همان ابتدا تبدیل به یک همراه عزیز شد.

استعداد استثنایی او از همان دوران کودکی آشکار بود. وقتی هشت ساله بود، برای آزمایش به آرژانتینوس جونیورز آمد. وقتی مربیان دیدند که او با توپ چه کاری می تواند انجام دهد، از مارادونا خواستند کارت شناسایی خود را به آنها بدهد. آنها به سادگی نمی توانستند باور کنند که پسر واقعاً آنقدر جوان است (در واقع، او نسبت به سن خود کوچک بود). هنگامی که مشخص شد مارادونا دروغ نمی گوید، مربیان تصمیم گرفتند خود را وقف بهبود مهارت های او کنند.حتی قبل از اینکه او برای بازی برای تیم بزرگسالان آماده شود، این اعجوبه در کانون توجه قرار داشت: وقتی در آرژنینوس جونیورز بازی می‌کرد، در نیمه دوم با توپ ترفندهایی انجام می‌داد. شهرت او افزایش می یابد و او مهمان یک برنامه تلویزیونی می شود که هم با توپ و هم با یک پرتقال حقه بازی می کند.

بازی در آرژانتیوس و بوکا

دیگو آرماندو مارادونا در 15 سالگی اولین بازی رسمی خود را برای تیم اول آرژانتینوس جونیورز انجام داد و به جوانترین بازیکن تاریخ لیگ برتر تبدیل شد. چند ماه بعد، او اولین بازی خود را در تیم ملی آرژانتین ، در بازی دوستانه مقابل مجارستان انجام داد. این اتفاق در اوایل سال 1977 رخ داد، سالی که آرژانتین میزبان جام جهانی بود. سزار لوئیس منوتی، سرمربی تیم ملی، سرانجام تصمیم گرفت این استعداد بزرگ را از ترکیب جام جهانی حذف کند – دیگو ویران شد.

دیگو آرماندو مارادونا پنج سال را در آرژانتینوس جونیورز گذراند و در 166 بازی 116 گل به ثمر رساند (در این مدت با کلودیا ویلافانی ملاقات کرد که چند سال بعد همسر او شد). وقتی زمان حرکت فرا رسید، او توانست از بین چندین پیشنهاد پردرآمد یکی را انتخاب کند. اگرچه ریور پلیتمارادونا بیشترین پول را ارائه کرد، مارادونا تصمیم خود را گرفت – او می خواست برای بوکا جونیورز بازی کند ، تیمی که از دوران کودکی خود از آن حمایت می کرده است. یکی از رویاهای او پس از قهرمانی بوکا در لیگ در آن فصل محقق خواهد شد.

دیگو آرماندو مارادونا در بارسا و ناپولی

مارادونا زمانی که بوکا بازی می کرد، آن را به فصلی خاص تبدیل کرد. او با 28 گل در 40 بازی، تیم را به قهرمانی در لیگ برتر رساند. در پایان فصل، او در اولین جام جهانی خود شرکت کرد. به هر حال، این تورنمنت عالی برای ال دیگو نبود. مارادونا به دلیل تنش های درونی در تیم و بازیکنان حریف که در هر فرصتی روی او خطا می کردند، نتوانست برتری خود را ثابت کند. آرژانتین پس از باخت مقابل برزیل (در دیداری که مارادونا با لگد زدن به بازیکن برزیلی در میانه زمین کارت قرمز گرفت) و ایتالیا، از راهیابی به نیمه نهایی بازماند.با این حال، این شکست مانع از انتقال مارادونا به باشگاه بارسلونا با مبلغ 7.3 میلیون دلار نشد. در ال کلاسیکو 26 ژوئن 1983، مارادونا اولین بازیکن بارسلونا بود که مورد تشویق هواداران رئال مادرید قرار گرفت. با این حال، ستاره آرژانتینی تاثیر زیادی در لالیگا نداشت که بسیاری از او انتظار داشتند. شرایط ایده آل نبود. در زمین دیگو دائماً خطا می‌شد که اوج آن شکستگی پای پس از تکل وحشتناک گویکوئتشیا بود. و خارج از زمین روابط با کارکنان گاهی اوقات بد بود (برای تغییر این وضعیت به بهتر، منوتی به عنوان مربی استخدام شد)، و مهمانی های متعددی وجود داشت – مارادونا اولین آشنایی خود را با کوکائین در روزهای بارسلونا انجام داد.

در نهایت، یک اتفاق جنجالی در میدان مسابقه در برابر بیلبائو در مقابل پادشاه خوان کارلوس و 100000 هوادار دیگر، مدیران بارسلونا را مجبور به انتقال مارادونا به خارج کرد. اتفاقی که افتاد یکی از زشت ترین نزاع ها در زمین بین دو تیم برتر فوتبال و با مارادونا در نقطه میانی بود.

در سال 1984، مارادونا با مبلغ 13 میلیون دلار به ناپولی منتقل شد. به محض ورود او به ناپل، یک روزنامه محلی اشاره کرد که شهر فاقد مدرسه، اتوبوس، خانه، شغل و سرویس بهداشتی است، اما هیچ کدام از اینها مهم نبود زیرا مارادونا داشتند. مارادونا زمانی که 75000 ناپلی را در مراسم سخنرانی خود دید، تصمیم گرفت که محبت آنها را با دادن همه آنها در زمین جبران کند. این بازیکن آرژانتینی مطمئناً در اولین فصل خود در سری آ تأثیر گذاشت (ناپولی بعد از یوونتوس و رم سوم شد)، اما چیزهای بیشتری در راه بود. در این بین قرار بود فینال جام جهانی در مکزیک برگزار شود.

مارادونا در مکزیک 

زمانی که جام جهانی 1986 شروع شد ، هیچ شکی در مورد اینکه بهترین بازیکن فوتبال جهان کیست وجود نداشت. این بار، هیچ مانعی برای او وجود نداشت، با خطاهای خشونت آمیز یا غیره – او به سادگی بسیار سریع و بیش از حد قدرتمند برای دیگران بود، و داوران اجازه بازی ناپاک را که چهار سال پیش برای حریف روش موثری بود، نمی دادند. . مارادونا به لطف مرکز ثقل پایین، کنترل توپ، مهارت های دریبل، دید، پاس دادن و زمان واکنش، قدرت خود را در برابر هر بازیکن و هر تیمی که در مسابقات با آن روبرو می شد، به کار گرفت.

بازی دیگو آرماندو مارادونا جام جهانی 199‪0

اما زندگی در ناپل بدتر شد. مطبوعات شروع به نوشتن در مورد او و معشوقه اش کریستیانا سیناگرا و فرزندشان کردند که در سال 1986 بدون اطلاع عمومی به دنیا آمده بود (کودکی که دیگو برای مدت طولانی هر گونه ارتباط با او را انکار می کرد). دیگو آرماندو مارادونا پس از تست مواد مخدر ناموفق برای کوکائین، سرانجام در سال 1991 ناپولی را ترک کرد. او 15 ماه در طول نوشیدن مشروبات الکلی محروم شد و سوء مصرف کوکائین ادامه یافت تا اینکه سرانجام برنامه سم زدایی را پذیرفت و به زودی دوباره شروع به تمرین کرد.

او پس از محرومیت به سویا پیوستبا مربیگری کارلوس بیلاردو سرمربی سابق تیم ملی آرژانتین. دیگو آرماندو مارادونا تنها 26 بازی در باشگاه جدید اسپانیایی خود انجام داد و با موفقیتی که در ناپولی کسب کرده بود فاصله زیادی داشت. مارادونا پس از ناکامی با مربی پس از تعویض در بازی مقابل بورگوس در ژوئن 1993، آخرین بازی خود را در سویا انجام داده بود.او دوباره به آرژانتین بازگشت و به نیوولز اولد بویز پیوست، اما این بخش از زندگی حرفه ای او تنها شامل هفت بازی بود.

او در 33 سالگی، دو بازی آخر خود را در تیم ملی در جام جهانی 1994 ثبت کرد ، جایی که یک بازگشت چشمگیر در زمین تحت الشعاع مثبت بودن تست دارویی افدرین دوپینگ قرار گرفت. او با زدن 34 گل در 91 بازی فوتبال خود را در تیم ملی به پایان رساند.

آخرین باشگاه دیگو آرماندو مارادونا زمانی بود که بوکا جونیورز (1995-1997) بود، قبل از اینکه در سال 1997 آن را ترک کرد.

ترک مواد توسط دیگو آرماندو مارادونا

اعتیاد دیگو آرماندو مارادونا به کوکائین تا سال 2004 ادامه داشت. تقریباً در همان زمان، او سرانجام الکل را ترک کرد و تحت عمل جراحی بای پس معده قرار گرفت. او در سال 2008 سرمربیگری تیم ملی آرژانتین را بر عهده گرفت. او این موقعیت را تا جام جهانی 2010 حفظ کرد ، زمانی که پس از شکست 4-0 مقابل آلمان از کار اخراج شد.

مرگ دیگو آرماندو مارادونا

دیگو آرماندو مارادونا در دوران پیری اش مشکلات سلامتی داشت که تا حدی به اعتیادش به الکل بستگی داشت. او در اوایل نوامبر 2020 از یک لخته خون مغزی جدی نجات یافت، اما در اواخر همان ماه، 25 ام، دچار حمله قلبی شد و در سن 60 سالگی درگذشت .

سایت شرط بندی حضرات 

شاید دوست داشته باشید بخوانید.

ریسک شرط بندی چیست